18-20 december Madikwe Game Reserve

De maandag om 7u vol goede moed de auto ophalen…. Om 7:45 de auto volledig geïnspecteerd.

Maar ….. wat een gedoe om een Tom-Tom in te stellen als je dat ding niet gewend bent. Sjoerd een tijd gestumperd, daarna een tijd ploeteren van de assistenten van de garage-crew van het verhuurbedrijf… eindelijk om 8:30 op weg met het goede adres, enigszins gestresst .

Dus, minstens een uur later dan gewenst op de plaats van bestemming, met het laatste uur over onverharde weg in het park, en dan is zelfs 40 km/u al erg hard!

Bij de poort werd vermeld dat als er een olifant over wilde steken het beter was om even te wachten

Geen olifant, maar wel  veel giraffen, zebra’s en impala’s

Maar wel een verademing, Madike River Lodge, onthaald door de ranger Benson en de receptie, welkomstdrankje, goede faciliteiten in de lodge, en ook de uitgebreide lunch (3 gangen, 2 keuzes), was uitstekend.

Diezelfde middag de eerste “drive” en  daarna nog 3 op Madikwe. Op zich is opstaan om 4:30 niet onze gewoonte, maar voor dit soort tochten is dat geen enkel probleem. Vooraf en tijdens de tochten wordt ook aan de inwendige mens gedacht met koffie/thee in de ochtend en de middag vóór vertrek High-Tea en tijdens water en een koele versnapering naar keuze.

Dit reservaat heeft een enorme dieren-populatie-dichtheid. De eerste tocht waren al  4 van de 5 groten gescoord.  De leeuwen met 5 jonge welpen erbij stalen de show. De foto’s verklaren ons enthousiasme. Op de laatste tocht paniek in de tent der leeuwen, het oudste mannetje (de opa) wilde de welpen “killen” om daarna weer aan zijn nageslacht te kunnen werken. Immers, als het vrouwtje niet meer zoogt, dan is ze snel weer beschikbaar. De leeuwinnen verdedigden hun kroost met hand en tand en veel gebrul (wij waren op ca. 4 km afstand volgens Benson). De welpen raakten daardoor verspreid. De leeuwinnen hebben toen enige tijd rondgezocht en met zachte geluiden geroepen om ze weer te vinden. “De onrust van die leeuwinnen was meer dan duidelijk zichtbaar”.

Eenmaal gevonden, gingen ze naar een plek verwijderd van de mannetjes. Helaas was een van de oudere welpen daar niet meer bij. Wij weten niet wat daarmee gebeurd is en of deze nog leeft.   

Dit betekende ook dat de andere 3 tochten in het teken stonden van de luipaard, en tevergeefs.

Wat het verder gezellig maakte, waren de uitgebreide verhalen van Benson, inclusief zijn enthousiasme . Ook troffen we het met de medevakantiegangers, een Australisch gezin en een Duits echtpaar, allen open en een gezonde humor.

De beide eerste dagen prachtig weer met mooie zonsondergangen en –opgangen, de laatste nacht wat regen en een somber begin van de dag.

Toeval of niet, Benson zowel als de hele groep verliet Madikwe voor het vervolg van de vakantie of om thuis Kerst te vieren.