20-22 december Entabeni Safari Conservancy

22 december 2017 - Entabeni Game Reserve, Zuid-Afrika

Na de laatste Safari tocht van Madikwe op weg naar Entabeni.

Volgens de route-omschrijving was dat  500 km  en 7 uur rijden.  Sjoerd en Benson hadden die route bekeken en gezien dat er een veel kortere route en kortere reistijd (300 km en ca. 5 uur) gemaakt kon worden. Met die info en de Tom-Tom ingesteld, was wel zoeken naar het adres, positief gestemd op pad vanaf 10:10u.

De rit:  de ellendigste tocht die je maar kan bedenken, niet-B-wegen, maar D … of eigenlijk E(llende) wegen, onverhard over tientallen kilometers, stukken asfalt, minstens zo lang, met “potholes”, zoveel dat je er stapvoets langs of overheen moest rijden/slalommen. Maar ja, als je over een onverharde weg maximaal 2 cm dik asfalt legt, is het vragen om moeilijkheden, potholes, dus!! Na 3 uur nauwelijks 100 km gereden… gelukkig ging het daarna beter, tot het laatste deel, 20 km over een bergpas, onverhard… en daarbij keien, een enkele keer dachten we zelfs dat de onderkant van de auto zou openscheuren…

Gevolg: rond 16:15 i.p.v.  15:00 op de plaats van bestemming, althans dat dachten we. Aangekomen bleek de Entabeni die was geprogrammeerd de verkeerde Entabeni te zijn. En, … de goede lag volgens de vriendelijke poortwachter aan de andere kant van de bergpas… maar die wilden onder geen voorwaarde nog een keer rijden.

Gelukkig wist hij een tweede ingang van het goede park en tekende hij dat welwillend op een A4-tje.

Ook dat bleek niet goed, op die plaats was een Agrarisch grondbedrijf….. Dus, ten “einde raad” het park maar gebeld met de NL-mobiel van Sjoerd en om aanwijzingen gevraagd.

Tot overmaat van ellende kwamen we op het zandpad vast te zitten met de auto. Van bestuurder wisselen, flink gas geven en Sjoerd duwen. Uiteindelijk lukte het om hier uit te komen.

Die raadden aan bij een benzinestation in de nabije plaats Mookgopong  en de hulp van een pompbediende kregen we goede aanwijzingen. Inderdaad naar de tweede ingang “Zuid” ipv “Noord”, uiteindelijk kwamen we moe en gefrustreerd om ca. 19:30u in het donker toch op de plaats van bestemming. Troost,… we werden zeer vriendelijk ontvangen, helaas hielp dat niet veel.

Eindresultaat: 9 uur rijden en 470 km… winst vanwege de kortere route, 30  km ? … geen winst, alleen maar verlies, langere reistijd, nauwelijks gestopt/weinig drinken onderweg, geen middagsafari, frustratie… en meer!

Gevolg: Kortsluitroutes in de ban, Tom-Tom in de ban, “Sjoerd (minstens tijdelijk) in de ban”.

Corrie had geen puf om de volgende ochtend om 6:00u met de eerste safaritocht mee te gaan. Entabeni ligt in een rijk natuur en bergachtig gebied “Waterberg” en is ca. 22.000 ha groot, 70% kleiner dan Madikwe, veel meer bebossing, en blijkt veel minder dichtheid aan dieren te hebben. Toch een bijzondere ervaring om een groep leeuwen te zien die een prooi verorberen. De foto’s spreken boekdelen.

Gelukkig wel wat meer witte neushoorns.. maar toch. Het zoeken naar ca. 10 olifanten is een hele opgave, en is ook niet gelukt. En, ca. 6 luipaarden… ga daar maar eens aan staan, in een bebost gebied omringd door bergruggen met volop groen en bomen. Mooi, maar absoluut zoeken naar een speld in een hooiberg. Die zullen zich niet makkelijk laten “spotten”… een Afrikaans echtpaar kwam daar voor de derde keer en had in januari jl. een luipaard gespot!! (“Lucky bastards”). Tot slot, als verrassing het ontbijt midden in het park. Corrie werd speciaal opgehaald, enigszins gênant, maar toch… service en aandacht voor de klant!!

Op de tweede tocht, de middag-avond-tocht 2 uur rondgereden, op zoek naar de olifanten, zonder zelfs iets bijzonders te zien, uitgezonderd enkele Gnoes , impala’s en vogelsoorten. De vriendelijke ranger ging zelfs over tot het uitleggen wat de oorspronkelijke Afrikanen met de planten, bloemen en bladeren deden om te genezen, toekomst en verleden uitleggen door medicijnmannen, handen wassen met verzepende bladeren .. en meer, ook wat de dieren wel en niet eten. Erg interessant, nuttig en leerzaam, … maar toch waren we meer voor de dieren gekomen.

De laatste safari tocht was echter wel spectaculair, daar zorgden met name twee cheetahs voor, broers die net “volgevreten” lagen uit te buiken en elkaar verzorgden. Daarnaast, een meertje met nijlpaarden… meestal onder water, en een krokodil-vrouwtje dat haar eieren bewaakte. Deze bleef het grootste deel van de dag volledig stil liggen, en als koudbloedige kan zij 3-4 maanden zonder eten. En, dan kan zij de nieuw-borelingen naar een veilige plaats loodsen.

Afijn, een heel andere ervaring dan Madikwe, maar dat moet je ook een keer meegemaakt hebben.

Het onderkomen was een tent-lodge, net voldoende naar onze maatstaf.

’s-Avonds eten in het restaurant of rond de Boma, prima Afrikaanse ervaringen.

Je mocht trouwens als het donker was alleen onder begeleiding naar je tent en mocht er niet uit voor het licht werd.

Droog, zonnig en warm weer, prima.

Sjoerd heeft nog wel even de auto geïnspecteerd,  en geen (ogenschijnlijke zichtbare) schade aan de onderzijde waargenomen.

Foto’s

5 Reacties

  1. Bert Soeteman:
    24 december 2017
    Corrie, Sjoerd, Je wilde en zocht avontuur. Je hebt je bestemming bereikt zonder pech en of opgepeuzeld te worden. Dus tocht geslaagd!!!!
  2. Jannet van Zuylen:
    24 december 2017
    Wat een avontuur! Geweldig!
  3. Jannet van Zuylen:
    24 december 2017
    Nog een tip voor instellen tom tom. Coordinaten ipv namen.
  4. Laura:
    24 december 2017
    Wat een verhaal! Ik voel de spanning tijdens het lezen!
    Wat een geweldige foto's! 😍😘
  5. Ilonka:
    26 december 2017
    wilde tochten zo te lezen